Zere voeten

Mijn vorige blog-je had ik nog maar net met jullie gedeeld of het “keep on walking slowly” principe was ik alweer vergeten: ik vertrok uit Santander met Antonia, een Duitse pelgrim. Druk pratend en in een hoog wandel tempo kwamen we 20 km later in Requejada aan. Helaas bleek hier de Albergue gesloten te zijn. De volgende Albergue lag bijna 2 uur wandelen verderop. Ik had inmiddels erg zere voeten van de wandeling dus dit klonk niet echt fijn. Er hadden nog 2 pelgrims bedacht dat zij in de gesloten Albergue wilden overnachten dus er ontstond een gezamenlijk plan om deels te wandelen en deels met de bus naar het volgende dorp te gaan. Een van hen (een Spaanse pelgrim) liep na het afstemmen van dit plan nog wat rond in de straat bij de gesloten Albergue totdat hij even later met een grote glimlach naar ons terug kwam lopen: we konden met iemand meerijden naar de volgende Albergue! Zo fijn dit soort vriendelijkheid! En helemaal fijn als je dan in de volgende Albergue eindelijk je schoenen kunt uit doen! 
 

Helaas bleken mijn voeten de volgende dag het wandelen niet fijn te vinden. Na het verwijderen van mijn binnenzool ging het wel iets beter maar een extra rustdag voor mijn voeten de volgende dag leek me een goed plan! Deze rustdag heb ik doorgebracht in Comillas. Hier bleek een villa ontworpen door Gaudí te staan (Villa El Capricho). Het bezoek aan deze villa heeft me verrast: Gaudí is wel echt van de details! 
 

Inmiddels heb ik de blaren op mijn voeten voorzien van compeed pleisters. Hierdoor kan ik grotendeels pijnvrij verder wandelen. Vandaag ben ik in Nueva aangekomen; er werd veel regen voorspeld. Gelukkig heb ik grotendeels tussen de buien door kunnen wandelen. Nog ongeveer 75 km naar Gijon!